Deze weken zijn toch wel de hoogtepunten van mijn leven op een rij. De leuke en minder leuke dingen die zijn gebeurd in deze periode. Ik vond het wel leuk om jullie meer over mijn jaar te vertellen die ik het afgelopen jaar heb meegemaakt.
Natuurlijk vandaag; vandaag precies 1 jaar geleden kregen wij de sleutel van ons paleisje. Gerard komt uit Veldhoven (brabant) en ik kom uit Den Helder (noord holland). Wij zijn samen sinds oktober 2007 (bijna 4 jaar) en reisde dus ieder weekend met de trein heen en weer om elkaar te kunnen zien (dit was een treinreis van ruim 3uur).
In Januari 2009 waren we het toch wel zat, we waren 2 jaar samen en die trein kwam onze keel uit. Gerard had besloten zijn stage (hij volgde de opleiding ICT aan het ROC in Eindhoven) in Den Helder te doen en zijn opleiding daarmee af te sluiten. In Juli 2009 ronde hij zijn stage ruim voldoende af en besloot HBO te gaan doen in Eindhoven (hij wou naar maastricht, maar dat betekende dat we elkaar amper als nooit konden zien en dit wou hij niet). Hij is in Augustus 2009 weer terug naar zijn ouders gegaan, dit was weer even wennen. Na een halfjaar elke dag elkaar zien en nu weer de weekenden. HBO vond hij geen bal aan, het interesseerde hem vrij weinig. Ik was nog bezig met mijn laatste jaar SPW3. In December 2009 is hij toch weer naar mij gekomen, werk gezocht in Den helder en omstreken en zijn HBO opleiding achter zich gelaten. Het ging best goed, hij had een full time baan (weliswaar bij een detacheringsbureau) maar hij had wat. We woonde samen bij mijn ouders in. In Juni 2010 slaagde ik voor mijn opleiding SPW3 en ben toen in de invalpool terecht gekomen met een 0-urencontract. We stonden al een tijdje ingeschreven bij de woningstichting in Den Helder. Ik wou absoluut niet naar Eindhoven, aangezien mijn heimwee extreem erg is (en nog steeds).
Op 15 september 2010 kregen we de mededeling dat er een huisje aan ons was toegewezen. Geheel onverwachts. We hebben deze kans met beide handen aangepakt en jawel, op 24 september 2010 kregen we de sleutel van ons paleisje. We waren super gelukkig (en nog steeds hoor!)
Voor (ons eerste bezoek);
Na (hoe het nu is);
6 oktober 2010; onze eerste echte nacht in ons paleisje. Het was reuze spannend. We hadden nog geen bed, dus we sliepen op een matras op de grond. We wouden zo graag een plekje van ons samen.
8-9 oktober; Wat een hectische periode heb ik gehad, wat een moeilijke keuze! 9 oktober kregen wij het nieuws dat mijn opa dood gevonden was in zijn woning. Volgens ons (hier zijn verschillende redenen voor) is hij op vrijdagavond 8 oktober (alleen) overleden. Wij stonden op het punt om die dinsdag te vertrekken naar Spanje. Deze vakantie was al in april gepland en het was onze eerste echte vliegreis. Na veel overleg met familie hebben we besloten dit toch te doen. Helaas word ik door andere mensen respectloos genoemd omdat ik niet om de crematie van mijn opa ben geweest (als je dit ook vind, hou alsjeblieft je opmerking voor je). Voor mijn gevoel en voor mijn familie hebben wij de juiste keuze gemaakt.
12 oktober; VERTREK NAAR SPANJE! Wat een vreselijke dag! Ik kon niet genieten van mijn vakantie, steeds het gevoel dat ik de verkeerde keus had gemaakt en zelfs bij het inchecken op het vliegveld heb ik nog gezegd dat ik niet wou. Maar mijn opa had het zo gewild. We hebben een week vakantie gehouden in Spanje, genoten van elkaar en het idee dat we eindelijk voor altijd samen waren. In de vakantie (13 oktober) waren we 3 jaar samen! Wat een feest. Heerlijk uiteten samen en dat in Spanje, het was zo speciaal! Op de dag van de crematie (donderdag 14 oktober) zijn Gerard en ik aan het strand gaan zitten (mijn opa was vissersman en ging iedere dag naar zee). Zo hadden wij toch het gevoel dat we er bij waren. Het was een hele zware periode en nog steeds. Ik heb nooit echt afscheid kunnen nemen, weliswaar mijn eigen keus geweest, maar het blijft moeilijk. 8 oktober 2011 worden mijn opa & oma samen uitgestrooit.
R.I.P Lieve opa!
Na een zware periode met de leuke en minder leuke dingen moesten we ons leventje samen oppakken. We woonde opeens op ons zelf, moesten werken en alles samen doen. Het was even lastig. Maar nu naar een jaar loopt het lekker op rolletjes. Soms nog wat kuilen erin, maar we komen er wel uit!
Verder wil ik jullie vertellen dat ik natuurlijk blij ben dat ik mijn eigen plekje heb samen met mijn mannetje. 13 oktober zijn wij alweer 4 jaar samen, de tijd vliegt.
En we blijven ook voor altijd samen!
Liefs, Deborah!
Wat een mooi persoonlijk stukje, inderdaad veel ups&downs in deze periode maar je hebt je er wel mooi doorheen geslagen! En je flatje ziet er prachtig uit. Wat anderen vinden van je keus om naar Spanje te gaan toen moet je je maar niets van aantrekken. Die keus bewijst alleen maar dat je een sterke vrouw bent :)
BeantwoordenVerwijderenDankjewel Annelien. Hele rare maanden uit mijn leven eigenlijk, als ik er op terug kijk.
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat ik het volgende week een plekje kan geven. Het zal wel raar worden als we ze zaterdag gaan uitstrooien. Mijn eerste en mijn laatste afscheid. Maar dat komt goed :)