Pesten of gepest worden?

De laatste tijd lees ik veel verhalen over pesten en gepest worden. Wat kan ik mezelf hier goed in herkennen zeg!

Ik had vorige week een gesprek met mijn moeder en ze klonk zelfs een beetje trots. Ik kreeg verhalen uit mijn jeugd te horen. Ze stond IEDERE WEEK bij mij op school, bij mijn juf. Ik weet dat ik enorm gepest ben, vanaf jongs af aan mocht ik nooit meespelen met mijn klasgenootjes. Verjaardagen/feestjes, spelletjes etc. werd ik nooit voor uitgenodigd. Maar dat maakte me niet uit. Als iemand anders het naar z'n zin had, had ik dat ook. Als ik mijn klasgenootjes plezier zag maken, kon ik me prima in mijn eentje vermaken. Maar zodra er iets was, schoot ik altijd te hulp (al was het mijn vijand). Ik was gewoon een goedzak zoals mijn moeder altijd zegt.

Rond groep 8/brugklas kwam natuurlijk de merkkleding in. Ik ben nooit de knapste geweest, al vind ik mezelf bloedmooi, hihi! En had nooit de dure merkkleding aan. Ik werd vaak uitgelachen, maar NOU EN? Ik vond het mooi en ik deed aan wat ik wilde! Wie bepaald wat JIJ moet aantrekken. Laat een mens zichzelf zijn.

Zelfs tot nu heb ik last van mijn verleden. Als ik de mensen van vroeger tegenkom dan moet ik altijd even slikken. Ik ben niet boos, in tegendeel. Ik ben blij met wat ze mij hebben gezegd. Zo ben ik sterker dan ooit en trots op mezelf wat hun waarschijnlijk een hele leven zullen missen! Vriendschappen opbouwen heb ik nooit gedaan. Mijn vader zei altijd; wij hebben geen vrienden nodig! Waarom altijd de teleurstelling? Ze laten je in de steek wanneer je ze nodig hebt. Tuurlijk wordt ik nu ouder en heb ik mensen waar ik enorm veel om geef! Maar tegenwoordig een vriend voor levenslang? Nee, dat is mijn mannetje, voor altijd!

Blijf jezelf, hoe moeilijk het ook is. Je zult later trots op jezelf zijn!